Lila dag

He he, een kloppend hart bonst in mijn keel. Zweetdruppel pareltjes vormen zich op mijn voorhoofd.
En een ademhaling die nog niet helemaal onder controle is, ik zit in de trein. Ja ik heb me moeten haasten.

De computer die elke dag mij weer dient bij het Photoshoppen van beelden, had een update nodig.
Dat duurde natuurlijk langer dan gepland en daarom ging ik 20 minuten later weg van kantoor. Snelwandelend langs een gehaaste fietser met lila jas, een Afrikaans gezin met hutkoffers en een meid lurkend aan een sigaret op haar snorfiets, ging ik op weg naar Amsterdam Centraal. De pond van Amsterdam Noord kwam net aangevaren en een meute mensen stroomde eraf, HELP, stress, er doorheen was een gevaar voor eigen leven. Dan maar wachten tot deze kudde uit elkaar verschillende richtingen op gestroomd was.

Bij het laatste oversteek moment, het station in, schrok ik van de tijd die mijn horloge liet zien. Nog 2 minuten voor mijn trein vertrekt. Ik trek een sprintje naar spoor 4b, kruip door sluip, door tussen de mensen, die goed in de weg kunnen lopen op dit soort momenten.

Maaarr zoals je al kon raden had ik mijn trein gered, net en krap an. En ik heb een plekje, zodat ik kan zitten. Gelukkig, want nu kan ik alle spinsels rustig mijn hoofd uit schrijven. Het is vol in de trein, naast me zit een meisje met expressieve gezichtsuitdrukkingen te klagen tegen degene tegenover haar. En recht voor me zit een vrouw met een lila haarband, verdiept in haar boek.

Ja, vandaag was een lila dag. Overal zag ik lila terug komen, kleine details, alsof ik zo'n leuk klein pilletje genomen had en aan het hallucineren was. Ik denk dat wanneer ik dat echt een keer ga doen, mijn wereld lila is, dat ik dan nooit meer terug wil. En overal glitters, glitterrende lila wolken, glitter huizen en iedereen draagt gouden glitter sokken. Zo zou mijn perfecte hallucinatie eruit zien. Want ik hou van lila (en glitters), toen ik vorig jaar een lila Fjällräven voor mijn verjaardag van mijn opa en oma had gekregen, is deze kleur elke dag bij me. Mijn eigen hallucinatie op mn rug, waar ik mijn "Quinoakutten-voedselpakket" elke dag in meedraag. En ik wordt gewoon zo intens blij van die kleur, hij zal me niet vervelen, nog lang niet in ieder geval.

Misschien was het dan niet alleen een lila dag vandaag, maar begin ik een lila leven op te bouwen. Straks verander ik in een lila Laura. Net als Violet Beauregarde (van Charlie and the Chocolate Factory), daar begon het bij haar neus en langzaam zwol ze op als een bosbes. Wanneer je mij spot met een lila kleurige neus, waarschuw me dan alstublieft. Het kan zijn dan ik dan een overdosis lila heb genomen, dan wordt het tijd om af te kicken. Ojee, laten we daar nog niet aan denken, dat is veels te moeilijk voor een lila verslaafde!