Het benoemen

Bij de geboorte van deze blog moest ik het een naam geven. Om eerlijk te zijn weet ik niet meer wat de allereerste titel was. In de tijd dat de blog online staat, zo’n ruim drie jaar geleden, is de naam vaak aangepast. Ik vind het lastig om een pakkende naam te bedenken voor zoiets als een blog. En hier dan na verloop van tijd ook nog tevreden over te zijn. Want je mening veranderd, wanneer je eerst heel enthousiast bent over je creatieve gedachten, kan je hier later zomaar op uitgekeken zijn.

Aan alles wat we in ons bezit hebben, geven we een naam. Dit is om het herkenbaar te maken en het is ook wat eenvoudiger bij het communiceren. Wanner je het hebt met iemand over je nieuwe dinges, dan is de voortgang van het gesprek waarschijnlijk moeilijk. 'Oja, leuk hoor die dinges.. Wat is het?' 'Ja, een dinges, weet ik veel, men heeft er nooit een naam aan gegeven.' Dus net als bij een blog; 'Lees jij die blog ook?' 'Welke blog?' 'Ja die, de auteur heeft er nooit een naam aan gegeven, maar een leuke blog hoor..' Zo zal je dus nooit de faam bereiken die je graag zou willen, want er wordt zo geen identiteit aan gebonden en krijg je dus nooit herkenning.

De laatste naam van deze blog was LouLou's Blog. LouLou was het alter ego in mij, het mode meisje. Tenminste zo omschrijf ik haar nu, maar LouLou is samengesmolten met Laura (gewoon ik). Vroeger werd ik altijd Loulou genoemd, toen mode een steeds grotere positie in mijn hart plaatsnam, had ik het plan een eigen merk op te zetten. Dat zijn de dromen van een 13 jarige. Misschien niet alleen van een 13 jarige, die droom speelt zich nu nog steeds wel eens in mijn hoofd af, alleen heb ik ook ontdekt dat er ook andere beroepen in de mode te vinden zijn. Maar in ieder geval, ik ging op naailes, naaide eigen rokjes, jurkjes en heb meegedaan aan de Kunstbende, af en toe kreeg ik ook nog wel eens een opdrachtje om voor een vriendin een jurkje te maken. De rokjes en jurkjes konden natuurlijk niet zonder identiteit mijn naaiatelier (gewoon mijn slaapkamer hoor) verlaten, dus heb ik hier het label LouLou opgeplakt. Een tijdje later kwam ik tot de ontdekking dat LouLou helemaal niet zo origineel is en dat er al duizenden andere ook hun bedrijvigheden deden onder de naam LouLou. Dit is eigenlijk ook een van de redenen dat ik het een beetje opgegeven heb. En ja, omdat ik dus weer is uitgekeken was op mijn eerst zo leuke idee.

Dus moest ik van mijzelf deze blog ook een andere naam geven, aangezien het ook een ander soort blog is. En nu, nu heet het Hersenspinsels. Het is afwachten hoe lang deze titel het vol gaat houden, wie weet heet het volgende maand ‘Losse Vingers’ (en dan op het schrijf/typ vlak dan hea, niet vunzig natuurlijk).

Voor de duidelijkheid, hersenspinsels zijn fantasieën, waandenkbeelden en fantomen. Die heb ik veel, ik fantaseer graag en veel. En borduur ook vaak verder in mijn hoofd als er een idee zich ontpopt.

En omdat deze blog een beetje een archief gaat worden van die gedachtes, fantasieën en verzinsels, vond ik hersenspinsels wel toepasselijk.