Nee, de wurgsteek is een knoop die gebruikt wordt in de scheepvaart. Deze gebruik je om een lijn aan een paal vast te maken en zoals je uit de naam kan opmaken, is de knoop heel sterk.
Knopen hebben ook een symbolische betekenis. In de mythologie is er een verhaal dat de man die de Gordiaanse knoop kon ontwarren, de heerschappij over de hele wereld zou krijgen. Natuurlijk lukte dit niet en loste Alexander de Grote het op met zijn zwaard, vandaar de "knoop doorhakken".
Maar sommige knopen kun je niet zomaar met een zwaard doorhakken. Ja nou oké het kan wel, maar dan kun je het touw nooit meer gebruiken. Wat zeg ik nu weer allemaal voor vaags. Ik heb het eigenlijk een beetje over mezelf. En ik vind het lastig om het zo op te schrijven en te verwoorden. Want eigenlijk weet ik zelf ook niet zo goed wat voor een knoop het nou is. Maar een strakke is het wel, daarom vond ik wurgsteek wel een mooie metafoor. Want soms voelt het alsof ik door mijn gedachten en door prikkels buitenaf gewurgd wordt, dat een stem in mijn hoofd mij dingen verteld waardoor ik niet meer weet wat ik moet doen. Hij benauwd me, knijpt mijn luchtpijp dicht, duwt me in een hoekje. Niet altijd, soms is hij (ik weet eigenlijk niet of de stem van Venus of Mars komt) vrij en laat ie me met rust. Dan ben ik vrolijk, denk ik alleen aan de zon en fluitende vogels. Dan is alles oké en kan ik alles aan, maakt het me niet uit en is mijn geduld oneindig.
Maar wanneer de stem weer achter zijn werkbank kruipt, zijn alle bloemen dor, de mensen kijken nors en zijn kritischer dan normaal. Elke prikkel, elke blik van een vreemde kan bij mij al binnenkomen als een aanval. Een aanval die de stem in mijn hoofd vormt. Want er zijn helemaal geen aanvallen, die zijn fictie, nep en bovenal onnodig. Ze zijn er niet echt, waarom voelt het dan wel zo? Ik ben gespannen, weet niet wat ik wil. Zeg ik wit, doe ik zwart. Dan kan ik alleen maar in mijn eentje zijn, me afsluiten van die prikkels, luisteren naar piano muziek. Eigenlijk moet ik dan ook mijn laptop en telefoon weg doen, maar we zijn een technologisch afhankelijke generatie, dus nee dat lukt me niet. Maar dan zie ik weer beelden voorbij komen van knappe modelletjes in knappe jurkjes met knappe schoentjes. Dan ga ik mijzelf vergelijken en zak ik alleen nog maar dieper in het moeras van zelfmedelijden. Ik zoek naar aanleidingen van dit stomme en volstrekt onnodige gedrag. Ik maak me alleen maar druk over zaken waar ik niks aan kan doen, dus waarom zou je je dan druk maken?
Ik ben al zo vaak tot die conclusie gekomen en toch blijft de stem terug komen. Ik zit in de knoop, misschien wel een wurgsteek, die vast is gemaakt aan de paal die mijn ziel heet. Shit is het, dikke shit, die misschien is opgeruimd moet worden. En dat kan maar 1 iemand doen, dat ben ik zelf en ja dat kost tijd. Maar gelukkig heb ik die en ik heb lieve mensen om me heen, die klaar staan in zonnige en regenachtige tijden. En daar ben ik heel dankbaar voor. En ik denk dat ik al een eerste stap heb gezet, door dit zo op te schrijven, door te kijken waarom (niet dat die vraag beantwoord is, maar je moet wel eerst een vraag stellen voor deze beantwoord kan worden) en door te beseffen dat er geen reden voor is. En het is ook een zelfreflectie, zoeken naar jezelf en begrijpen. Het zou ook wel een beetje gek zijn, dat een meisje van 17 alles al onder controle heeft. Dan kan je net zo goed stoppen met je leven, want dan hoef je toch niks meer te ontdekken. Dus leef ik mijn leven zoals een 17 jarige dat hoort te doen. Nee oké grapje, tuurlijk doe ik niet hoe het hoort, want dat is niet hoe ik ben. Ik doe het op mijn eigen manier, dat is hoe ik het doe.
No comments:
Post a Comment